متاسفانه حفره‌های داستانی در ارتش‌های فرازمینی بیداد می‌کند و مخاطب با یک روایت بریده بریده و نسبتا نا مفهوم رو به رو می‌شود. البته سازندگان بازی در توجیه این قضیه گفته‌اند که نبود امکانات و بودجه‌ی لازم سبب شده تا بسیاری از مراحل بازی و حتی شخصیت‌های دیگر را حذف کنند و زمان گیم‌پلی را کاهش دهند که این عامل سبب شده تا با یک اثر نسبتا ناقص رو به رو شویم. مخاطب در بازی کنترل شخصیتی به نام آریا را در اختیار دارد که برای انجام ماموریتی، با دو شخصیت دیگر و تعدادی سرباز، عازم سیاره‌ای نا شناخته می‌شوند. بازی هیچ اطلاعاتی از این سیاره، زمان وقوع اتفاقات و جزئیاتی که شاید مخاطب را کنجکاو کند و او را با دنیای ارتش‌های فرازمینی آشنا کند، در اختیار قرار نمی‌دهد. قبل از شروع بازی، ویدیویی سینمایی با حال و هوای کمیک مانند به تصویر کشیده می‌شود که مقدمه‌ای برای بازی است. پس از آن دیگر در هیچ جای بازی شاهد یک چنین ویدیویی نیستیم و فقط در اواسط بازی، فلش بکی به گذشته‌ی یکی از کاراکترها زده می‌شود. با اینکه استفاده از فلش بک کار خوبی در بازی بود، اما به خاطر اینکه اصلا این قضیه بعدها باز نشد و به طرز عجیبی فراموش شد، عملا قرار دادن این فلش بک کاری بیهوده به حساب می‌آید. میان پرده‌های دیگر بازی هم جز اینکه تنوعی به روند تکراری بازی بدهند، کمک خاصی به گسترش داستان نمی‌کنند. البته یک نکته‌ی مثبت داستان بازی، درگیر نشدن آن با اتفاقات و سیاست‌های دنیای امروزه است و سازندگان بازی سعی کردند تا از حاشیه‌های امروزی که شاید حساسیت برانگیز باشد دوری کنند. داستان بازی کاملا تخیلی است و استودیو راسپینا با پرهیز از هرگونه نمادگرایی، حداقل در ارائه‌ی داستانی بی‌حاشیه موفق بوده است.